De Muur
Het waren een aantal spannende dagen nadat ik mijn blog online had gezet. Ik had eerlijk gezegd geen idee wat ik kon verwachten maar tot nu toe heb ik allemaal geweldige reacties gekregen zowel offline als online. Dank hiervoor!
Voordat ik verder schrijf moet ik eerst even een rondje EFT doen, wat staat voor Emotional Freedom Techniques. Dit heb ik geleerd bij therapie van mij strenge, doch rechtvaardige (haar woorden haha) psycholoog Merel Hovestad. Oke zo terug…
Mijn kindertijd is niet iets waar ik graag op terugkijk maar omdat het waarschijnlijk de bron van mijn psychische klachten is wil ik er toch nu al iets over schrijven. Ik ben negen jaar lang gepest om gelijk maar met de deur in huis te vallen. Het begon allemaal in groep drie.. Ik was een jaar blijven zitten in groep twee omdat ik nog te speels was. Dat ben ik overigens nog steeds maar ik heb er maar mijn beroep van gemaakt door spelletjes te gaan maken haha.
Eenmaal in groep drie was ik een jaar ouder dan de andere kinderen, ik was niet breed al helemaal niet sterk, ik huilde veel en had een lerares die een hekel aan mij had. De perfecte combinatie om gepest te worden en dat gebeurde ook. Ik heb het een lange tijd verzwegen voor mijn ouders dat ik op school gepest werd. Ik kan mij herinneren dat ik een gegeven moment huilend aan de eettafel zat en ik aan mijn ouders vertelde dat ik gepest werd.
Mijn ouders belde naar de school waarvan een leraar ook probeerde om actie te ondernemen. Het had even effect maar al snel wisten mijn pesters mij zodanig te bedreigen dat ik het wel uit mijn hoofd liet om nog maar iets te zeggen tegen de leraar en ouders. Ik had een uitweg gevonden dacht ik om van mijn pesters af te komen. Wat als ik een jaar blijf zitten? Het zag er al naar uit dat ik niet door groep vijf heen zou komen dus ik deed daar nog een stapje bovenop. En ja hoor ik mocht blijven zitten.
Mijn ouders vonden het niet zo leuk natuurlijk maar ik vond het wel prima. Voor mij was het een verademing want eindelijk kwam ik misschien in een leukere klas, wat ook daadwerkelijk het geval was. Helaas werd ik die klas ook wel is gepest maar het was niet zo extreem als daarvoor. Waar ik geen rekening mee had gehouden was dat de klas waar ik eerst in zat niet opeens verdwenen was.
Mijn pesters zetten er zelfs nog een tandje bij omdat ze wel doorhadden dat hun favoriete pest object niet langer bij hun in de klas zat en ze moesten toch aan hun aantal pest uurtjes per week komen natuurlijk. Buiten schooltijd was ik heel vaak de pineut en al waren het niet het groepje pesters van mijn school dan hadden pesters van buitenaf het wel op mij voorzien. Er was geen escape…. Alleen in de vakanties had ik een beetje rust. De basisschool was voor het merendeel een ware hel voor mij.. Eenmaal in groep acht ging het weer iets beter. Mijn vaste groep pesters ging naar de middelbare school dus daar had ik geen last meer van.
Eindelijk mocht ik naar de middelbare school een fris begin dacht ik. Helaas voor mij was dat niet het geval.. Ik kwam op een technische school terecht waar ze al snel doorhadden dat Jeroen een mooi pest object was. Zowel op school als op het fietspad naar huis. Ik kon geen andere route nemen er was maar één fietspad. Dus dat was de perfecte plek om iemand op te wachten wat ook menig keren gebeurd is.
Mijn zelfvertrouwen had inmiddels de bodem bereikt en mijn eigenwaarde zat er niet ver vanaf. Ik kreeg toen ook de gedachtes om er een eind aan te maken, ik had dat al eerder maar nooit zo sterk, wat was het nut om nog zo door te leven vroeg ik mij af. Ik heb dit nooit tegen iemand verteld en besloot om gewoon maar door te gaan. Ik had al die jaren nooit echt teruggeslagen maar op een gegeven moment in de tweede of derde klas was het punt dat ik het wel deed. Dat veranderde niet alles maar wel heel veel en ik werd dan ook niet meer systematisch gepest. Ik zakte uiteindelijk voor mijn VBO maar dat kon mij eigenlijk op dat moment weinig schelen. Ik was klaar met die school en het was tijd voor de volgende stap.
Voor VBO gezakt betekent niet gelijk dat je niks meer kan, al probeerde menig leraar mij dat wel doen geloven. Mijn ouders hadden al heel snel een school voor mij gevonden, het ROC en ik moest vanaf onderaan beginnen. Het eerste halfjaar was ik heel bang om weer gepest te worden maar dat gebeurde niet. Wat heel vreemd voelde maar ik dacht eindelijk dat hoofdstuk kan ik nu echt eens sluiten.
Helaas kwam ik toen achter de grote gevolgen van pesten. Ik begon angsten op te bouwen, zowel sociale angst als faalangst. Ik had dagen waar ik niemand kon aankijken en zelf niet eens wist waarom, ik was echt bang van mensen. Ook bouwde ik een muur om mij heen waar niemand doorheen kwam en begon mij anders te gedragen. Ik sloot al mij emoties af zodat niemand mij ooit nog pijn kon doen.
Ik gebruikte lachen om mijn echte gevoelens te verbergen wat heel goed werkte moet ik zeggen. Alleen het onzichtbare persoon ging kapot van binnen en wilde er het liefst een einde aan maken… Ik heb dit jaren lang volgehouden en ging voornamelijk als een, komt die weer onzichtbaar persoon door het leven. Het verleden stopte ik heel diep weg maar de gevolgen ervan werden onderdeel van mij persoonlijkheid. De laatste jaren heb ik meer zelfvertrouwen en eigenwaarde gekregen en is de angst ook iets minder geworden. Maar er is nog steeds die muur waar ik overheen moet of doorheen ook goed!
Bedankt voor het lezen en als je deze blog post interessant vind deel en like alsjeblieft! Ook kun je altijd een bericht achterlaten of contact opnemen via de contact pagina.
Jeroen van Werkhoven